to taniec uliczny i jeden ze stylów funk, który wywodzi się z Kalifornii, ze społeczności afroamerykańskiej. Powstał w latach 1960-1970. Opiera się na technice szybkiego napinania i rozluźniania mięśni w celu wywołania efektu “szarpnięcia” w ciele tancerza, określanego jako pop. Odbywa się to w sposób ciągły w rytmie piosenki w połączeniu z różnymi ruchami i pozami. Tancerz jest powszechnie określany jako popper. Jako jeden z najwcześniejszych stylów funk i street dance, popping jest ściśle związany z tańcem hip-hopowym. Jest często wykonywany na bitwach, w których uczestnicy próbują prześcignąć się nawzajem pokazując różne ruchy do rytmu. To miejsce na improwizację i ruchy freestyle, które rzadko są widywane na pokazach i występach.
to najstarszy znany styl tańca hip-hopowego. Uważa się, że pochodzi z Bronxu w Nowym Jorku i powstał w latach 70. XX wieku. Pod koniec lat 60. Afrika Bambaataa uznał, że breakdance to nie tylko forma tańca. Postrzegał to jako środek do celu. Bambaataa utworzył jedną z pierwszych grup tanecznych, Zulu Kings. Rock Steady Crew, prawdopodobnie najważniejszy kolektyw breakdance w historii hip-hopu, dodał akrobatyczne ruchy. Breaking ewoluował od prostych headspinów i backspinów do skomplikowanych powermovesów.